در سیستم حقوقی ایران ازدواج یا نکاح فقط یک واقعه نیست بلکه یک قرارداد و از جمله اعمال حقوقی محسوب می شود.

شاید بتوان گفت قانونگذار در هیچ قراردادی تا این حد سختگیری ننموده و اقدام به بیان جزییات عقد نکرده است.با وجود تمام این سختگیری ها می توان قرارداد ازدواج را طوری تنظیم و شخصی سازی نمود که تا حد زیادی زن و شوهر حقوق یکسان و برابر داشته باشند و یا حتی ابتکار و انحصار بعضی از حقوق فقط به زن داده شود.

مثل حق تعیین اقامتگاه یا شهر محل سکونت یا مصداق و منزل محل سکونت.از جمله فراگیرترین تصرفات و شروط طرفین ضمن قرارداد ازدواج می توان به شرط اشتغال زوجه، شرط تحصیل زوجه، شرط عدم بارداری یا نیاوردن فرزند (البته تا حدی که با حکم ماده 959 از قانون مدنی منافات نداشته باشد)، شرط وکالت در طلاق برای زوجه، شرط امکان خروج از کشور و مواردی از این دست که توصیه می کنیم برای تنظیم یک قرارداد حقوقی کامل و بی نقض ازدواج حتماً با یک وکیل متخصص دعاوی خانواده و حقوق قراردادها نمایید.